- xozeyin
- <rus.> Sahib, sahibkar, ağa. <Xəlil:> Salaməleyküm, xozeyinim buraya gəlməyib? N. V.. <Bir qrup fəhlə:> Lap günü sabah xozeyin özü donluğumuzu artıracaq. M. Hüs..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xozeyin
Look at other dictionaries:
anlamaq — f. 1. Başa düşmək, qanmaq, düşünmək, dərk etmək. Sözün mənasını anlamaq. Bu söhbətdən heç bir şey anlamadım. – Çox nüktə var, sən anlamasan, anlar aşiqin! M. Ə. S.. Sadədil muzdur indi anladı ki, uzunboylu, qarabığlı müsafir xozeyin deyilmiş,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çaq-çuq — təql. Çaqqaçaq, çaqqıltı, çaqçaq səsi. Xozeyin dinməz söyləməz çötkəni götürüb, çaq çuq hesab elədi. S. M. Q.. ◊ Çaq çuq eləmək dan. – xırda alver və ya xırda bir işlə məşğul olmaq. <Məşədi Məmməd:> Köhnə paltar alıb satıram. <Səməd:> … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çötkə — is. <rus.> köhn. Dördbucaqlı çərçivədə eninə taxılmış millərə keçirilən aşıqlardan ibarət sadə hesablama aləti; sayğac. Xozeyin dinməz söyləməz çötkəni götürüb, çaqçuq hesab elədi. S. M. Q.. <Hesabdar> çötkə dənələrini tərpətdi,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dığa — is. <erm.> dan. Erməni uşağı, erməni balası (oğlanı). Yeniyetmə dığalar əl ələ tutuşub yallı oynayırdılar. S. R.. <Kərim bəy:> Həmzə xozeyin, sən özünü bu dığadan gözlə. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hesab — is. <ər.> 1. Hər hansı hesablamanın rəqəmlərlə ifadə olunan nəticəsi; say, miqdar. Əgərçi bizim qoşunumuz da hesab və ədəddə taifeyi Osmaniyyədən kəm deyildi. . M. F. A.. Qulaq asanların hesabı artdı. Ə. H.. Hesab etmək (eləmək) – saymaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kərbəlayı — is. <İraqda imam Əlinin qəbri olan Kərbəla şəhərinin adından> din. Həmin şəhərə gedib müqəddəs yerləri ziyarət edən adama verilən ad. Möhtərəm adamlara kərbəlayı, məşədi, hacı, xozeyin, fəqət ən böyük adama bu məhəllədə əmi deyirdilər. N. N … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarabığ(lı) — sif. Bığları qara. Qarabığ kişi. – Sadədil muzdur indi anladı ki, uzunboylu, qarabığlı müsafir xozeyin deyilmiş, oğru imiş. S. M. Q … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sadədil — sif. <fars.> Ürəyi sadə, ürəyi təmiz, hiyləbilməz; sadəqəlbli, safürəkli. Sadədil adam. – Biçarə, sadədil, zavallı aşıq; Danışma bu sözü, danışma artıq. M. Müş.. // Avam, hər şeyə inanan, yazıq. Sadədil muzdur indi anladı ki, uzunboylu,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
